Dr. med. Mirosław Szarzyński    artroskopia.eu

Chrząstka

 

 

Powierzchnie stawowe kości są pokryte chrząstką stawową = chrząstką szklistą. Przy ruchu w stawie umożliwia ona gładkie przesunięcia i amortyzuje przeciążenia.

Potocznie wszystkie schorzenia chrząstki określane są jako chondromalacja (czyli rozmiękanie chrząstki). Nazwa ta nie określa typu czy powodu zmian chrzęstnych.

 

Uszkodzenia chrząstki mogą mieć powody urazowe , przeciążeniowe lub są wynikiem innych chorób ( np. martwica kości jak osteochondrosis dissecans OCD).

 

Niestety chrząstka nie ma możliwości samoregeneracji. W zależności od miejsca, rozmiaru uszkodzenia i jego głębokości stosowane są różne metody lecznicze. Preparaty doustne czyli tabletki nie pomagają przy rozległych uszkodzeniach.

 

USG i rezonans magnetyczne nie zawsze są w stanie określić typ uszkodzeń chrzęstnych, jedyną metodą dokładnej klasyfikacji jest artroskopia. W zależności od typu uszkodzenia chrzęstnego stosuje się shaving (wygładzenie powierzchni), mikrozłamania, przeszczepy chrzęstno-kostne ( tzw. mozaika) lub transplantację chrząstki.

 

Outerbridge określił cztery stopnie uszkdzeń chrząstki

I miejscowe rozmiękanie / obrzęk tkanki chrzęstnej

II powierzchowne rozmiękanie i zmiejszenie grubości chrząstki

III częściowy brak pokrywy chrzęstnej , uszkodzenie pełnej grubości

IV brak chrząstki i możliwe uszkodzenia kostne

 

Shaving stosuje sie przy małych powierzchownych uszkodzeniach ( I-II ).

Mikrozłamanie oznaczają nakłucie / nawiercenie kostne aby przez wypływające komórki macierzyste powstała w miejscu ubytku blizna chrzęstno podobna. Zastosowanie tej metody ogranicza rozległość ubytku ( III-IV )

Mozaika : po pobraniu przeszczepu (kołka) chrzęstno-kostnego z miejsca mało obciążanego kolana i wypełnienie nim ubytku. ( IV)

Transplantacja chrząstki polega na pobraniu podczas  pierwszego zabiegu zdrowej tkanki chrzęstnej, namnożeniu jej w laboratorium i wszscepieniu w miejsce ubytku podczas drugiego zabiegu ( w zależności od laboratorium po 2-6 tygodniach).

 

 

Przy rozległych uszkodzeniach chrzęstnych pozostaje często tylko protezoplastyka, czyli wszczepienie sztucznego stawu.  Jest wiele rodzajów protez od implantów połowicznych, stawu rzepkowo-udowego do całkowitej protezy.

 

 

Dalsze informacje na podstronie Zdjęcia

dr Mirosław Szarzyński  |  szarmiro@tlen.pl