Stożek rotatorów ( rotator cuff )

Stożek rotatorów składa się ze ścięgien 4 mięśni: nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego, podłopatkowego i obłego mniejszego.

Mięśnie te stabilizują głowę kości ramiennej w stawie ramiennym i są odpowiedzialne za ruch  barku.

Uszkodzenia pourazowe lub zwyrodnieniowe stożka rotatorów powodują bóle i niestabilność stawu ramiennego. Niestabilność stawu ramiennego predysponuje do zmian zwyrodnieniowych i uszkodzeń innych struktur stawu. Najczęstsze zmiany pourazowe lub zwyrodnieniowe widzimy w przyczepie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego. Często są wynikiem zespołu ciasnoty podbarkowej.

Zerwanie stożka rotatorów powoduje brak siły przy odwiedzeniu i bóle. Leczenie zachowawcze , czyli rehabilitacyjne rzadko przynosi poprawę stanu pacjenta. Metodą terapii jest operacja: artroskopowa lub otwarta naprawa przyczepów ścięgien stożka rotatorów.

Przy artroskopowej rekonstrukcji :  wykonuje się 3-5 nacięć skóry, ~1 cm. Metoda ta jest tylko możliwa przy uszkodzeniach bez większego przemieszczenia ścięgien,  przy dużych  zerwaniach preferuje się metodę otwartą ( tzw. mini open repair ).  Nacięcie skóry wynosi ~5 cm. Wyniki obu metod są prównywalne, jeśli udało się zrekonstruować anatomiczne miejsce przyczepu uszkodzonego ścięgna.

Zabieg operacyjny wykonujemy artroskopowo lub na otwarto w znieczuleniu splotowym i ogólnym.  W dniu po operacji zmienia się opatrunek i usuwa dren  (sączek). Od pierwszego dnia po zabiegu pacjent rozpoczyna ćwiczenia bierne. Wypis do domu w 1-2 dniu po operacji. Szwy usuwa się po 7-14 dniach po zabiegu.
 

Rehabilitacja  od pierwszego dnia po artroskopii, konieczne jest  unieruchomienie barku., w zależności od rozległości uszkodzenia w ortezie typu Gilchrist lub w poduszce odwodzącej. Instruktaż ćwiczeń jest standardem. Cwiczenia aktywne i z obciążeniem po 6-12 tygodni.

Dalsze informacje na podstronie Zdjęcia