BARK

Bark to potoczne określenie połączenia kończyny górnej z tułowiem. Mamy tu staw ramienny (kość ramienna i łopatka), staw barkowo-obojczykowy

(obojczyk i wyrostek barkowy), staw mostowo-obojczykowy i przestrzeń podbarkową.

Staw ramienny ma największy zakres ruchu ze wszystkich stawów człowieka, przez to jest on narażony na urazy i przeciążenia.

5-8% wszystkich urazów narządu ruchu jest zlokalizowanych w obrębie barku. 30% tych urazów to zwichnięcia stawu ramiennego, 20% to uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego. 3% wszystkich zmian przeciążeniowych zlokalizowane są w barku.

Przy zwichnięciach zostaje uszkodzony obrąbek panewki łopatki ( u osób do 35 rż) lub przyczep stożka rotatorów ( powyżej 35 rż). Uszkodzenia te powinno się leczyć operacyjnie. Przy uszkodzeniu obrąbka panewki u 95% pacjentów następuje kolejne zwichnięcie. Nie wolno mylić niestabilności pourazowej z tzw. habitualnymi zwichnięciami (wrodzone zmiany). Często słyszymy o tzw. nawykowym zwichnięciu barku : najczęściej jest to pourazowa niestabilność stawu ramiennego z uszkodzeniem obrąbka panewki i kolejnymi zwichnięciami.

5% wszystkich złamań to urazy głowy kości ramiennej. 

Dolegliwości barku bez urazu są najczęściej spowodowane tzw. zespołem ciasnoty podbarkowej, który opisał i sklasyfikował NEER w 1972 r.